huisbezoek
Blijf op de hoogte en volg Jolanda
17 September 2015 | Zambia, Livingstone
Maandag 7 september nieuwe week en ik start met huis bezoeken. Er zijn meerdere compounds, of wijken zoals wij zouden zeggen. Je hebt Linda, Libuyo, Sakubita, Nwenga, gemiddeld zijn het ongeveer 3000 mensen, 700 gezinnen.
Het blijft een bijzondere bezigheid. Je blijft je verbazen hoe ze wonen en hoe weinig ze hebben.
Soms stralen ze triestheid uit, zoals de vrouw met drie kinderen, waar het huisje van is afgebrand door een kandelaar. Bij de buren , vaak familie, werd er plaats gemaakt. Een klein huisje van 3-4 mtr. Maar dat kan allemaal, in een dorp helpt iedereen elkaar.
Er zijn soms mooie huisjes bij, huisjes met een kleurtje, wit of groen.
Ze zijn alleen nooit af. Half geschilderd of afgebladderd, veel stof en vuil, wat doeken voor het raam of als voordeur. Tuintje aangelegd, stukje land met suikerriet, tomaten, papaya bomen of mango. Het ziet er wel droog uit, maar de bevolking probeert het zo goed mogelijk bij te houden. De meeste hebben buiten een waterkraan, maar voor water moet betaald worden. Geen geld geen water. Geen tuin of eten.
Ze verkopen hun waar op de markt, of bij de voordeur. Bij de voordeur levert het meeste op, omdat ze dan geen transport nodig hebben. Je ziet dan ook vaak een soort kraampje, wat bestaat uit een paar palen met golfplaten. Ruilen kan ook, voor andere producten, of ze eten het zelf op.
Veel mensen uit de dorpen hebben werk in de stad. Een salaris van een verpleegkundige hier is ongeveer 200 euro per maand. Een onderwijs assistente 50e per maand.
Overal ligt huisvuil, er is geen ophaal systeem. Het stinkt niet omdat alles verbrand wordt, vandaar die rooklucht overal, helaas blijft plastic wel achter.
De meeste gezinnen hebben 4-6 kinderen en een man mag meerdere vrouwen hebben. Als we door de dorpen lopen zien we veel kinderen en vrouwen of mannen die ziek zijn en niet kunnen werken .
De familie zorgt voor elkaar.
Als iemand geen familie heeft ziet het er beroerder uit, dan is hett afwachten of andere je helpen, we kwamen bij een vriendelijk kijkende , magere, uitgedroogde man met een pak dat tot de draad versleten was, huisje van klei. De bekende klachten zoals hoofd en rugklachten. Het Bleek dat hij 2dagen zonder eten was, en op het land in brandende zon gewerkt had. Hij zag er erg mager uit, had een lage bloeddruk en waarschijnlijk uitgedroogd.
We hebben Ors achtergelaten en verteld goed te drinken met suiker en zout. Wat Panadol en Multi-vitaminen voor 5 dagen.
Triest dat je niet meer kan doen, ja kan eten gaan brengen, maar ook daar heeft hij weinig aan. Er is een spreekwoord, geef een visser eten en hij kan een dag extra leven, geef hem een hengel en hij heeft elke dag eten.
Ja, zo is het hier, er moet structureel iets veranderen., en dat heeft ook met regering en de corruptie te maken.
Het blijft een bijzondere bezigheid. Je blijft je verbazen hoe ze wonen en hoe weinig ze hebben.
Soms stralen ze triestheid uit, zoals de vrouw met drie kinderen, waar het huisje van is afgebrand door een kandelaar. Bij de buren , vaak familie, werd er plaats gemaakt. Een klein huisje van 3-4 mtr. Maar dat kan allemaal, in een dorp helpt iedereen elkaar.
Er zijn soms mooie huisjes bij, huisjes met een kleurtje, wit of groen.
Ze zijn alleen nooit af. Half geschilderd of afgebladderd, veel stof en vuil, wat doeken voor het raam of als voordeur. Tuintje aangelegd, stukje land met suikerriet, tomaten, papaya bomen of mango. Het ziet er wel droog uit, maar de bevolking probeert het zo goed mogelijk bij te houden. De meeste hebben buiten een waterkraan, maar voor water moet betaald worden. Geen geld geen water. Geen tuin of eten.
Ze verkopen hun waar op de markt, of bij de voordeur. Bij de voordeur levert het meeste op, omdat ze dan geen transport nodig hebben. Je ziet dan ook vaak een soort kraampje, wat bestaat uit een paar palen met golfplaten. Ruilen kan ook, voor andere producten, of ze eten het zelf op.
Veel mensen uit de dorpen hebben werk in de stad. Een salaris van een verpleegkundige hier is ongeveer 200 euro per maand. Een onderwijs assistente 50e per maand.
Overal ligt huisvuil, er is geen ophaal systeem. Het stinkt niet omdat alles verbrand wordt, vandaar die rooklucht overal, helaas blijft plastic wel achter.
De meeste gezinnen hebben 4-6 kinderen en een man mag meerdere vrouwen hebben. Als we door de dorpen lopen zien we veel kinderen en vrouwen of mannen die ziek zijn en niet kunnen werken .
De familie zorgt voor elkaar.
Als iemand geen familie heeft ziet het er beroerder uit, dan is hett afwachten of andere je helpen, we kwamen bij een vriendelijk kijkende , magere, uitgedroogde man met een pak dat tot de draad versleten was, huisje van klei. De bekende klachten zoals hoofd en rugklachten. Het Bleek dat hij 2dagen zonder eten was, en op het land in brandende zon gewerkt had. Hij zag er erg mager uit, had een lage bloeddruk en waarschijnlijk uitgedroogd.
We hebben Ors achtergelaten en verteld goed te drinken met suiker en zout. Wat Panadol en Multi-vitaminen voor 5 dagen.
Triest dat je niet meer kan doen, ja kan eten gaan brengen, maar ook daar heeft hij weinig aan. Er is een spreekwoord, geef een visser eten en hij kan een dag extra leven, geef hem een hengel en hij heeft elke dag eten.
Ja, zo is het hier, er moet structureel iets veranderen., en dat heeft ook met regering en de corruptie te maken.
-
17 September 2015 - 21:18
Jose:
Jolanda ik word steeds stiller als ik je verhaal lees over die arme oudere man, pfft goed dat je iedere keer schrijft over de levensomstandigheden daar, blijven wij ons hier in het rijke Westen bewust hoe goed wij het hier hebben en dat ons wiegje hier in Nederland heeft gestaan. Goed werk doe je jolanda je mag trots op jezelf zijn. -
18 September 2015 - 12:13
Jacques:
Goed dat je door blijft schrijven. Ik kan me voorstellen dat je er nieti altijd zin in hebt, maar later als je thuis komt zal je er blij mee zijn.
Denk je wel eens aan huis en hoe dat voor je zal zijn, na zo'n lange tijd een totaal andere cultuur te hebben opgesnoven?
Ja bizar he als je ziek bent en je hebt niemand dan moet je maar afwachten en hopen dat iemand je helpt. Pff wat zijn wij dan hier goed voorzien. En ja dat mensen niet structureel dingen aanpassen is voor mij ook een raadsel. Als je inderdaad een hengel hebt en hem goed verzorgt heb je er langer wat aan en kan je elke dag eten, maar mijn ervaring is dat ze zo niet denken en dat is onbegrijpelijk.
Dank je wel voor je mooi verslagen. Ik lees ze elke keer vol aandacht.
Het gaat toch heel snel he. EN vanavond komt Wim bij ons eten. Spruitjes en hete bliksem. Want ja die hete bliksem is nu heel ver weg ;-))
Dikke knuffel van Jacques. Je bent een super wijffie dat je dat allemaal doet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
