aftellen begonnen
Blijf op de hoogte en volg Jolanda
17 Oktober 2015 | Zambia, Livingstone
Maandag5 oktober
Aftellen begonnen,
Yes nog 2 weken, verlang naar frisheid van straten, eigen douche,toilet, regen, stamppot, zuurkool, bruin brood met kaas.
Maar goed Nederland moet nog even wachten want eerst onze reis naar sd Afrika.
Afgelopen week 2x in clinic gewerkt, het wordt al bijna routine ,en het personeel kent ons al. Het leukste blijft home based care.
Op pad gaan in de dorpjes en de mensen bezoeken die moeizaam lopen of geen vervoer hebben om naar de clinic te gaan.
Ook in de huisjes zijn we welkom. De mensen zijn wel proper op hun spulletjes. Het erfje ( zand) wordt keurig geveegd,dat betekent hier dat het zand een kant op wordt geveegd en de blaDeren worden verwijderd. Binnen in de huisjes, ziet het er netjes uit, geen vreemde luchtjes. Er staat weinig, oude stoelen met gaten, waar je bang bent om op te gaan zitten , om er vervolgens doorheen te zakken. Ik zie me al liggen, beentjes in de lucht haha . Wat potten en pannen, kleedjes over de stoelen zodat het nog iets lijkt, poten met n plank wat op tafeltje lijkt, doeken aan de muur, zwart van het stof, wel gewassen. Maar dat gebeurt in een teiltje dus echt heel schoon wordt het niet.
Veel huisjes hebben een kraampje voor de deur waar ze proberen nog iets te verdienen met bv tomaatjes, meel voor shima, frieters, dat zijn een soort van oliebollen, zo ziet het eruit en smaakt het ook. Ik heb vaak een paar kwacha in de zak om eens iets te kopen en te kunnen proeven.
Als wij door de tribes lopen, hebben we veel bekijks, mensen zwaaien, komen soms een hand geven en de kinderen willen ons aanraken en lopen vaak aan de hand een stuk mee. Foto s maken vinden ze geweldig er wordt altijd volop geposeerd. Altijd willen ze terug kijken . De bus waar wij mee naar de projecten gaan, kennen ze precies. De Muzungu bus.
De chauffeurs toeteren een melodietje en de kids roepen dan in koor Muzungu, Muzungu bus, toeter toeter.
Het zal wennen zijn om in Nederland gewoon door de straat te lopen en niet meer op te vallen.
Aftellen begonnen,
Yes nog 2 weken, verlang naar frisheid van straten, eigen douche,toilet, regen, stamppot, zuurkool, bruin brood met kaas.
Maar goed Nederland moet nog even wachten want eerst onze reis naar sd Afrika.
Afgelopen week 2x in clinic gewerkt, het wordt al bijna routine ,en het personeel kent ons al. Het leukste blijft home based care.
Op pad gaan in de dorpjes en de mensen bezoeken die moeizaam lopen of geen vervoer hebben om naar de clinic te gaan.
Ook in de huisjes zijn we welkom. De mensen zijn wel proper op hun spulletjes. Het erfje ( zand) wordt keurig geveegd,dat betekent hier dat het zand een kant op wordt geveegd en de blaDeren worden verwijderd. Binnen in de huisjes, ziet het er netjes uit, geen vreemde luchtjes. Er staat weinig, oude stoelen met gaten, waar je bang bent om op te gaan zitten , om er vervolgens doorheen te zakken. Ik zie me al liggen, beentjes in de lucht haha . Wat potten en pannen, kleedjes over de stoelen zodat het nog iets lijkt, poten met n plank wat op tafeltje lijkt, doeken aan de muur, zwart van het stof, wel gewassen. Maar dat gebeurt in een teiltje dus echt heel schoon wordt het niet.
Veel huisjes hebben een kraampje voor de deur waar ze proberen nog iets te verdienen met bv tomaatjes, meel voor shima, frieters, dat zijn een soort van oliebollen, zo ziet het eruit en smaakt het ook. Ik heb vaak een paar kwacha in de zak om eens iets te kopen en te kunnen proeven.
Als wij door de tribes lopen, hebben we veel bekijks, mensen zwaaien, komen soms een hand geven en de kinderen willen ons aanraken en lopen vaak aan de hand een stuk mee. Foto s maken vinden ze geweldig er wordt altijd volop geposeerd. Altijd willen ze terug kijken . De bus waar wij mee naar de projecten gaan, kennen ze precies. De Muzungu bus.
De chauffeurs toeteren een melodietje en de kids roepen dan in koor Muzungu, Muzungu bus, toeter toeter.
Het zal wennen zijn om in Nederland gewoon door de straat te lopen en niet meer op te vallen.
-
17 Oktober 2015 - 15:40
Wim En Marian:
Héé Jolanda,
Je bent blij dat het aftellen is begonnen. Wij ook!!
Vol belangstelling, spanning en af en toe met huivering hebben we je verslagen gelezen.
Ondertussen hebben we voorbereidingen getroffen voor ónze reis want die gaat ook door.
Zuid Afrika is een groot land maar wie weet....
We kunnen elkaar mailen of eventueel whatsappen om contact te hebben.
Maar nu nog even de laatste loodjes waarbij wij je heel veel succes en twee vruchtbare weken toewensen. En daarna een hele fijne vakantie.
Lieve groeten van Wim en Marian.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
